Düello
Duello, polisiye bir radyo tiyatrosu. Fyodorovna, evli olmasına rağmen kocasını terk ederek, Laevsky adında genç yakışıklı bira adam ile kaçar. İki seneye yakın bir süre nikahsız bir şekilde beraber yaşarlar. Laevsky’nin artık Fyodorovna’ya karşı olan duyguları sönmüş ve ondan sıkılmaya başlamıştır.
1890-1892 arasında yazılmış öykülerden oluşan Düello , modern öykücülükte bir ekol oluşturan Çehov’un olgunluk dönemine ait kısa ve uzun öykülerinden her zamanki gibi lezzetli bir kitap.
Yapım
Yapım: TRT
Tür: Dünya Edebiyatı
Menşei: Yabancı
Yazan: Anton Pavloviç Çehov
Çeviren: Nihal Yalaza Taluy
Radyoya Uygulayan: Tuncay Önder
Reji: Nüvit Özdoğru
Efekt: Korkmaz Çakar
Seslendirme Samoylenko: Çetin İpekkaya
Layevski: Burçin Oraloğlu
Dyacon Pobedov: Şener Şen
Von Koren: Türker Tekin
Nadezhda Fyodorovna: Hale Akınlı
Maria: Nezahat Tanyeri
Olga: Aliye Uzunatağan
Kirilin: Erhan Yazıcıoğlu
Achmianov: Dinçer Çekmez
Hizmetçi: Tanju Yakın Tuncel (Tanju Tuncel)
Sheshkovsky: Fadıl Garan
Teğmen: Doğan Sevsevil duello
Posta Müdürü: Hikmet Eldek
Stemoviç: Erhan Dilligil
Boyko: Metin Çoban
Duello radyo tiyatrosu polisiye
Psikolojik tahliller, canlı karakterler, doğa tasvirleri ve şairane ayrıntılar bakımından Düello, Çehov’un edebî dehasına bir kez daha tanık olma fırsatını veriyor.
Anton Çehov’un en başarılı ve en uzun hikâyelerinden biri olan Düello, Rus romantiklerinin vazgeçilmez mekânı Kafkasya’nın bir sahil beldesinde geçiyor. Yeni bir yaşam kurma ümidiyle kocasını bırakıp sevdiği erkekle kaçan bir kadın. Karşıt yaşam felsefelerine sahip iki erkek arasındaki artan düşmanlık ve kaçınılmaz olduğu kadar komik olaylar.
Bu derinlikli hikâyede Çehov, kafasını kurcalayan felsefi, toplumsal ve bilimsel soruları parlak diyaloglar üzerinden tartışmaya açıyor. Hayatta “açık, bilinçli bir amaç”a sahip olmamız gerekli midir? Sorumsuz, zayıf karakterli insanların varlığı, onlara itibar göstermeyi sürdüren toplumu nasıl çürütür? Sosyal bilimler ve felsefe tamamen doğal bilimleri mi temel almalıdır?
“Anton Pavloviç balık dişlerinden, horoz tüylerinden, gösteriş budalalarının alacalı bulacalı, göz alıcı, çalımlı süslerinden hoşlanmazdı… yaşamı boyunca içinden geldiği gibi yaşamış, hep kendisi olmuş, ruhça özgür kalmıştır.”
MAKSİM GORKİ
Radyo tiyatrosu polisiye türü
Nostalji podcast